Przejdź do głównej zawartości

Wakaceje, remonty i ja

Nie ma chyba nic bardziej przygnębiającego, jak rozpoczęcie nowej pracy w sezonie urlopowym... A na dodatek pracy na umowę zlecenie. Wszyscy w około rozmawiają o wyjazdach wakacyjnych, a ja nawet się nie zasatnawiam dokąd moglibyśmy pojechać, bo wiem, że najbliższy urlop to może w styczniu... Takie życie. Dobrze, że są kraje, w których słońce świeci przez cały rok, bo zdecydowanie od tzw. zimowych urlopów wolę wypoczynek na plaży w temperaturze plus 30 ;-). A do tego ocean, zimny drink, oj i znowu się rozmarzyłam. Jest jednak szansa, że w sierpniu udamy się z mężem na jakiś weekend nad jeziorkiem, tyle ich w okolicy. Wiem, że nie można porównywać tego z dwoma tygodniami pod palmami, ale lepsze to niż nic. Do tego wszystkiego w sierpniu szykują mi się jakieś trzy tygodnie zwolnienia. Jak się okazało ta moja torbiel na trzustce, to jednak nie jest taka jasna sprawa i nawet chirurg z długoletnim stażem z wrocławskiego szpitala, nie widział dotychczas takiego przypadku jak mój. Zawsze wiedziałam, że jestem wyjątkowa :-) W zeszłym tygodniu miałam wizytę u lekarza, której skutkiem jest wyznaczenie terminu operacji na początek następnego miesiąca. Nie jest to dla mnie radosna nowina, ale co zrobić... Jak trzeba to trzeba. Jeszcze do niedawna łudziłam się, że uda mi się przeżyć życie bez operacji. Nic mnie tak nie przeraża, jak świadomość przecinanej skóry i zaglądanie do środka. Krojenie i zszywanie narządów wewnętrznych, fuj :-( Chyba umrę :-((( Dla mnie samo pobieranie krwi jest zabiegiem bardzo nieprzyjemnym, a co dopiero operacja! No, ale będę się nad tym zastanawiać za jakieś trzy tygodnie. Narazie cieszę się słońcem i zbliżającym się końcem remontu w naszym mieszkaniu. Nie mogę się już doczekać efektu końcowego. Wszystko to coraz lepiej wygląda, a zwłaszcza kolory na ścianach. Pomimo niewielkiego metrażu zdecydowałam się na czerwoną ścianę w kuchni i ciemno fioletową w salonie i musze przyzanć, że wszystko to wygląda super, bo pozostałe ściany w pomieszczenaich są białe. Do tego na przedpokoju mam jasno brązowy sufit, co wygląda naprawdę dobrze przy podwieszanym oświetleniu. Zabawa zacznie sie przy kładzeniu kafelek w łazience, ponieważ tego zadania podejma się moi panowie, a mianowcie tato z mężem. Pożyjemy zobaczymy :-) Położyli już kafelki w kuchni i całkiem nieźle im to poszło. Jest więc szansa, że uda sie im ta sztuka. Niestety cały proces został wstrzymany na czas bliżej nieokreślony. Jak się okazało, wszystkie wybrane przeze mnie dekory były połamane i sklep musiał zamówić nowe. Kiedy dojdą? Zobaczymy... Teraz czekamy na ludzi od paneli. Obiecali zjawić się w tym tygodniu. Oby tylko słowa dotrzymali.

Komentarze

  1. To tak mi się wydaje, że kolory Twojego blogu są podobne do kolorów w Twoim mieszkaniu. Całkiem nieźle wyglądają :)

    OdpowiedzUsuń

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Jak gryzie komar?

W zeszłą niedzielę wybraliśmy się z mężem do lasu na mały spacer. Zbrzydły nam te wrocławskie ulice, dlatego postanowiliśmy się wybrać na łono natury. Naszym celem były lasy za Trzebnicą. Powiem krótko, nigdy więcej! Napadło nas stado wygłodniałych komarów i innych owadów, które miały ochotę na łyczek świeżej krwi. Oj szybko uciekaliśmy do samochodu, a okien nie otworzyliśmy do czasu, aż nie oddaliliśmy się na bezpieczną odległość. W poniedziałek naliczyłam na moich nogach czternaście śladów ukąszeń, oto kilka z nich :

Biedronka

I tak zapowiadająca się miła i spokojna sobota, nie do końca była taka jaką bym sobie tego życzyła. Rano odwiozłam męża na Bielany, gdzie miał się spotkać z chłopakiem, który to już od dłuższego czasu jeździ do tej kobiety, co to leczy dotykiem. On sam ma trzy przepuchliny na kręgosłupie i ona pomaga mu na tyle, że ostatnio całkiem odstawił leki przeciwbólowe. Oczywiście nie stało się to z dnia na dzień, ale dzięki temu łatwiej nam uwierzyć, że i mężowi pomoże. To co zostawiło największy ślad na moim mężu po tej leczniczej wyprawie, to spora ilość sino-czerwonych kółek na jego plecach... Tak właśnie. Bez baniek się nie obyło. Pocieszny jest to widok, sami przyznacie :-) Gdy mąż poddawał się uzdrowicielskim obrzędom, ja w tym czasie wybrałam się na zakupy. Trudno mi o tym nie wspominać, bo na wieszaku z wyprzedażą, upatrzyłam sobie śliczny różowy żakiet. Dokładnie taki, jakiego od dłuższego czasu pragnęłam. Nie do końca wiem, dlaczego się tam znalazł, ponieważ dokładnie takie same

A pod stołem kot

A oto i Majka w swoim nowym łóżeczku. Pomimo małego falstartu, jakim było było obsikanie leżanki, gdy to przynieśliśmy ją ze sklepu, teraz gdy jest wyprana i ładnie pachnie, stała się dla niej miłym miejscem wypoczynku. Jako, że nasz kot większość czasu spędza na spaniu pod kuchennym stołem., teraz nie musi już leżeć na podłodze. Układa się wygodnie w łóżeczku i tyle ją widzieliśmy :-)