Taki już duży jest mój Tobiasz.
Ulubionym miejscem na popołudniowe drzemki są wszelkie wyskości...
Słodyczy...
No i stało się, wylądowałam w szpitalu. Po kilku miesiącach przekładania całej akcji w końcu dotarłam na oddział chirurgii na wrocławskich klinikach... Nie mogę jednak powiedzieć, że jestem z tego powodu bardzo zadowolona. Tak naprawdę do ostatniej chwili nie wiedziałam, czy znajdę się dzisiaj tutaj gdzie jestem. Termin miałam zarezerwowany od miesiąca, jednak z powodu spraw kobiecych, które w tym miesiącu wyjątkowo długo nie dawały o sobie znać nie do końca wszystko było pewne. Mimo wszystko zdecydowałam się zjawić dzisiaj w szpitalu i mieć to w końcu z głowy. Zaczęło się od pobrania krwi, potem było EKG i RTG. Następnie musiałam odpowiedzieć na tysiąc pytań dotyczących przebytych chorób i dolegliwości. A wszystko to, żeby usłyszeć, że już nic dzisiaj nie zjem poza zupą, której i tak zabrakło więc ok. Na szczęście zupę dowieźli, mąż podarował mi nowy telefon, na którym na bierząco mogę aktualizować mojego bloga i jutro jestem pierwsza w kolejności do zabiegu. Ok godzin...
Fajny jest ten Tobiasz! No i jak wszystkie koty barsdzo dobrze czuje się nieco wyzej od ludzi ;)
OdpowiedzUsuńTobi jest prześliczny. Uwielbiam koty. Moja żona mniej... :)
OdpowiedzUsuńKuba
Cieszę się, że Tobiasz się podoba :-)
OdpowiedzUsuń