Przejdź do głównej zawartości

Kolejny dzień

Mijają dni jeden za drugim i tak naprawdę niewiele się między sobą różnią.
Dzisiaj zaspałam do pracy, ale tylko troszeczkę. Budzik zadzwonił mi o 0515, a ja go wyłączyłam i przytuliłam głowę do poduszki, ale tak tylko na chwileczkę. Gdy otworzyłam oczy okazało się, że jest 0600. Na szczęście udało mi się wyrobić i wpadłam do pracy o 0705, niestety bez śniadania. I tak nie miałam w domu chleba więc mała strata...
Mężowi zostały dwa dni i idzie do szpitala. Będzie musiał tam spędzić jedną noc przed operacją i jedną po. W sobotę powinien być już w domu cały i zdrowy. Trzymam kciuki za tego mojego "staruszka". Oby tylko wszystko poszło dobrze. Wystarczająco już się chłopina namęczył...
Oj, nie mogę się już doczekać tej naszej przeprowadzki. Boję się strasznie, bo jeszcze tyle przede mną, pakowanie, pozbywanie się niepotrzebnych sprzętów, zamykanie wszystkich spraw. Trochę tego będzie, ale sam fakt, że wszystko to doprowadzi mnie do Polski daje mi siłę do działania :-)
Skontaktowałam się już z naszą właścicielką i datę wyprowadzki ustaliłam na drugiego czerwca. Pod koniec tego tygodnia przyjedzie mechanik i naprawi nam samochód. Niby nic takiego mu nie dolega, ale nie przestaje dmuchać ciepłym powietrzem. Na krótkich trasach nie jest to duży problem, ale w trakcie podróży do Polski mogłoby być to troszeczkę nieprzyjemne...
A co jeszcze po drodze to zobaczymy...
Lecę do spania, bo coś mi się oczy kleją.


Tobiasz już spakowany, teraz cała reszta...xz(końcówka napisana przez Tobiasza ;-)

Komentarze

  1. Sporo pudeł chyba będzie potrzebnych, ale kot najwyraźniej już się spakował;-)

    OdpowiedzUsuń
  2. Witam wczoraj spedzilem pol nia na czytaniu Twojego bloga i przyznam ze podoba mi sie i dodam sobie go do stron ulubionych i bede tu zagladal.

    Zapraszam na http://m-surf.netserwer.pl/

    OdpowiedzUsuń
  3. Miło mi, że się podoba :-) A kilka pudeł faktycznie może się przydać... Oj, aż boję się myśleć.

    OdpowiedzUsuń

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Po dłuższej przerwie...

Zaczynając pisać tego bloga kilka lat temu, obiecałam sobie, że nie będzie to kolejna z tych rzeczy, za którą się zabrałam i zostawiłam… Tak zawsze było ze wszystkim,  z nauką hiszpańskiego, z jazdą na koniu, ze studiowaniem architektury wnętrz, a nawet lataniem. Tak bo jako tzw., cabin crew też pracowałam.. :) Niestety, tak jak wcześniej, tak i teraz mi nie wyszło. Brakuje mi trochę tego pisania. Z jednej strony przelewanie swoich myśli na ekran jest formą psychoterapii. Z drugiej strony wiem, że czytają to osoby, które znam i nie o wszystkim szczerze mogłabym pisać. Kiedyś ludzie pisali pamiętniki. Dzisiaj wszyscy piszą blogi, o sobie, o dzieciach, o gotowaniu, majsterkowaniu i tak można wymieniać w nieskończoność. Żyjemy w czasach, gdzie wszystko musimy ogłosić na fb, bo bez tego jaki jest sens wyjazdu na wakacje, jeżeli w hotelu akurat nie ma internetu i nie możemy od razu wrzucić zdjęcia z lotniska, hotelu. Zdjęcia tego, co podali nam na kolację i kolorowego drinka, którego z...

Po rozwodzie

Dawno mnie tutaj nie było... W zasdzie jestem lekko zaskoczona, że ta strona jest nadal aktywna, chociaż w internecie podobno nic nie ginie.. I tak też jest w przypadku tego bloga. Powinnam zmienić nagłówek, bo w moiom życiu ubyło jednego bohatera.  Tak to już jest, powiedziało sie A i trzeba było powiedzieć B. 1 kwietnia 2014 odbyła się sprawa rozwodowa i po około 30 minutach było po wszystkim. Swoją drogą, lepsza data na rozwód nie mogła nam się trafić. I tak bez żalu, no może z lekkim, każde poszło w swoją stronę... Czy jest lepiej? I tak i nie. Bycie singlem z odzysku ma swoje dobre strony. Niczego nie trzeba. Jak się martwisz to tylko o siebie, znowu możesz być egoistą. Przed nikim nie trzeba się tłumaczyć. Nie masz ochoty sprzątać, nie sprzątasz. Nie masz dla kogo gotować, mniej  czasu tracisz w kuchni. Nie zastanawiasz się co dalej, czy to napewno ten jedyny... Są jednak te gorsze strony. Bo gdy minie czas euforii. Gdy wyżyjesz się na randkach, na ...

Kastracja, przepuklina i wino

No to jestem. Te dwa ostatnie dni dały mi nieźle w kość, zwłaszcza wczorajszy... Kot Tobiasz Kot Tobiasz Zacznę jednak od początku. W czwartek rano zadzwoniłam do weterynarza, żeby się upewnić, że Tobiasz jest cały i zdrowy, i że jakoś przetrwał tą noc poza domem. Pani na recepcji zapewniła mnie, iż mój kot ma się świetnie. Sprawdzili czy nie ma żadnych przeciwwskazań do zabiegu i w zasadzie był już gotowy. Troszeczkę mi ulżyło, ale i tak nie mogłam się doczekać końca pracy. O 1300 pojechałam prosto do weterynarza, cała w nerwach czy aby na pewno wszystko poszło dobrze. Gdy pielęgniarka wyniosła mi mojego Potworka, był już w pełni obudzony. Na mój widok zamiauczał z radości i zaczął się przytulać do torby, a jak odsunęłam zamek od razu się do mnie przytulił. Kocha mnie ten mój kotek :-) Po powrocie do domu, Tobiasz od razu pobiegł na górę sprawdzić, czy aby na pewno jest u siebie i czy wszystko jest na swoim...