Przejdź do głównej zawartości

Pada deszcz...


Czy tylko ja mam wrażenie, że życie jest niesprawiedliwe.... Wczoraj wieczorem, gdy kładłam się spać sąsiedzi z domu obok wychodzili na miasto, nie dało się nie słyszeć gdyż wcale tego nie ukrywali. O 2:45, gdy ja jeszcze miałam całe 15min spania, oni z tego miasta wracali. To i niby nic takiego, sobota, weekend każdemu się należy, tylko że oni przy tym wszystkim szczekali na pół osiedla. Tak, dosłownie szczekali. W jakim celu? Dawali znać swojemu pupilowi, iz są w drodze do domu, a mnie pozbawili moich ostatnich 15 minut. Smutne prawda??? :-(
No ale nic. Wstałam wcześniej, z domu wyszłam oczywiście później niż zazwyczaj. Normalne;-) Czy ktoś jeszcze ma kota, który chrapie głośniej od Waszego męża? Ja mam! Możecie wierzyć lub nie. Nie cierpi na żaden katar ani nic takiego, po prostu jak mocno zaśnie to zaczyna chrapać. Tobi, bo takie dostał imię, za tydzień skończy 5 miesięcy. Zastanawiam się tylko, jeśli teraz tak głośno chrapie, to co to będzie jak podrośnie...
W pracy, jak to w pracy. Dzisiaj nawet byłam miła dla klientów, a może to oni byli mili dla mnie? W każdym bądź razie, dzień minął mi przyjemnie i nawet kilka osób obdarzyłam szczerym uśmiechem, a to już wyczyn:-)
Niestety pogada nam się popsuła, pada i zimno. A było już tak ładnie, słoneczko świeciło i nawet nie trzeba było kurtki zakładać.
A na poprawę humoru w ten smętny dzień na obiad zrobiłam jajecznicę na cebuli i bekonie. Tak wiem, nie do końca to niedzielny obiad, ale jaki pyszny!!! A do tego chlebek z masłem i pomidorkiem. Mniam mniam :-) Gorąco polecam.
No a teraz muszę poszukać nowej pracy, bo ta stara już mi bokiem wychodzi. Trzymajcie kciuki.

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Po dłuższej przerwie...

Zaczynając pisać tego bloga kilka lat temu, obiecałam sobie, że nie będzie to kolejna z tych rzeczy, za którą się zabrałam i zostawiłam… Tak zawsze było ze wszystkim,  z nauką hiszpańskiego, z jazdą na koniu, ze studiowaniem architektury wnętrz, a nawet lataniem. Tak bo jako tzw., cabin crew też pracowałam.. :) Niestety, tak jak wcześniej, tak i teraz mi nie wyszło. Brakuje mi trochę tego pisania. Z jednej strony przelewanie swoich myśli na ekran jest formą psychoterapii. Z drugiej strony wiem, że czytają to osoby, które znam i nie o wszystkim szczerze mogłabym pisać. Kiedyś ludzie pisali pamiętniki. Dzisiaj wszyscy piszą blogi, o sobie, o dzieciach, o gotowaniu, majsterkowaniu i tak można wymieniać w nieskończoność. Żyjemy w czasach, gdzie wszystko musimy ogłosić na fb, bo bez tego jaki jest sens wyjazdu na wakacje, jeżeli w hotelu akurat nie ma internetu i nie możemy od razu wrzucić zdjęcia z lotniska, hotelu. Zdjęcia tego, co podali nam na kolację i kolorowego drinka, którego z...
1 komentarz
Czytaj więcej

Po rozwodzie

Dawno mnie tutaj nie było... W zasdzie jestem lekko zaskoczona, że ta strona jest nadal aktywna, chociaż w internecie podobno nic nie ginie.. I tak też jest w przypadku tego bloga. Powinnam zmienić nagłówek, bo w moiom życiu ubyło jednego bohatera.  Tak to już jest, powiedziało sie A i trzeba było powiedzieć B. 1 kwietnia 2014 odbyła się sprawa rozwodowa i po około 30 minutach było po wszystkim. Swoją drogą, lepsza data na rozwód nie mogła nam się trafić. I tak bez żalu, no może z lekkim, każde poszło w swoją stronę... Czy jest lepiej? I tak i nie. Bycie singlem z odzysku ma swoje dobre strony. Niczego nie trzeba. Jak się martwisz to tylko o siebie, znowu możesz być egoistą. Przed nikim nie trzeba się tłumaczyć. Nie masz ochoty sprzątać, nie sprzątasz. Nie masz dla kogo gotować, mniej  czasu tracisz w kuchni. Nie zastanawiasz się co dalej, czy to napewno ten jedyny... Są jednak te gorsze strony. Bo gdy minie czas euforii. Gdy wyżyjesz się na randkach, na ...
2 komentarze
Czytaj więcej

Kastracja, przepuklina i wino

No to jestem. Te dwa ostatnie dni dały mi nieźle w kość, zwłaszcza wczorajszy... Kot Tobiasz Kot Tobiasz Zacznę jednak od początku. W czwartek rano zadzwoniłam do weterynarza, żeby się upewnić, że Tobiasz jest cały i zdrowy, i że jakoś przetrwał tą noc poza domem. Pani na recepcji zapewniła mnie, iż mój kot ma się świetnie. Sprawdzili czy nie ma żadnych przeciwwskazań do zabiegu i w zasadzie był już gotowy. Troszeczkę mi ulżyło, ale i tak nie mogłam się doczekać końca pracy. O 1300 pojechałam prosto do weterynarza, cała w nerwach czy aby na pewno wszystko poszło dobrze. Gdy pielęgniarka wyniosła mi mojego Potworka, był już w pełni obudzony. Na mój widok zamiauczał z radości i zaczął się przytulać do torby, a jak odsunęłam zamek od razu się do mnie przytulił. Kocha mnie ten mój kotek :-) Po powrocie do domu, Tobiasz od razu pobiegł na górę sprawdzić, czy aby na pewno jest u siebie i czy wszystko jest na swoim...
4 komentarze
Czytaj więcej